Δεν γνωρίζουν και οι επιχειρηματίες;

Σήμερα παρουσιάζω τις απόψεις των ιδίων των επιχειρηματιών και στελεχών επιχειρήσεων που απάντησαν στην έρευνα του World Economic Forum 2012.

Στον πίνακα παρουσιάζονται οι απαντήσεις για ορισμένες χώρες που έχουν ενδιαφέρον για σύγκριση. Μη ξεχνάμε ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε οικονομική συρρίκνωση και όχι σε ύφεση.

Σύμφωνα με το WEF, οι σημαντικότεροι παράγοντες που εμποδίζουν την ανάπτυξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας δεν συμπεριλαμβάνουν το μισθολογικό κόστος! Βρε τους μπαγάσες! Πάλι δεν συμβουλεύτηκαν τα «αστέρια» της τρόικας;

Για να δούμε λοιπόν αυτοί οι «αγράμματοι και αδιάβαστοι» επιχειρηματίες και στελέχη τι απάντησαν.

Στην πρώτη θέση η κρατική γραφειοκρατία στην περίπτωση της Ελλάδα, ενώ στην Γερμανία οι κανονισμοί της αγοράς εργασίας, στην Ισπανία η πρόσβαση σε χρηματοοικονομικά κεφάλαια και τέλος στη Δανία και την Φινλανδία οι υψηλοί φορολογικοί συντελεστές. Στη συνέχεια, για την Ελλάδα, είναι η πρόσβαση στα χρηματοοικονομικά κεφάλαια (κρίση γαρ), η διαφθορά και το φορολογικό σύστημα (15 νόμοι τα τελευταία τρία χρόνια!).

Να σημειώσω, τελειώνοντας, την απάντηση ότι στην ερώτηση για «poor work ethic in national labour forced” ,δηλαδή ,κατά πόσο η εργασία έχει υψηλή ηθική κατά την εκτέλεση των καθηκόντων της, οι επιχειρηματίες του ιδιωτικού τομέα, τονίζω, απάντησαν κατά ίδιο τρόπο με τους συνάδελφους τους των άλλων χωρών.

Τελικά τι γίνεται;

·      Έχουμε το χαμηλότερο μισθολογικό κόστος στις χώρες της ευρωζώνης (εκτός Πορτογαλίας),

·      η αμοιβή της εργασίας είναι αντίστοιχη της παραγωγικότητάς της,

·      τα προβλήματα για την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας  είναι κυρίως θεσμικά και τέλος

·      οι Έλληνες εργαζόμενοι έχουν τον ίδιο βαθμό ηθικής της εργασίας σε σχέση με τους συναδέλφους τους στις άλλες χώρες.

Πως εξηγείται αυτή η «επίθεση» στους μισθούς του ιδιωτικού τομέα; Δείτε στην Εurostat για το μερίδιο του μισθολογικού κόστους στο  σύνολο του κόστους παραγωγής και θα καταλάβετε τελικά.  

Πολύς Κόσμος, φαίνεται, δεν διαβάζει!

Ακούω διάφορους πολιτικούς, δημοσιογράφους να αναφέρονται στην «ανταγωνιστικότητα» της Ελληνικής οικονομίας και αναρωτιέμαι πριν εκφράσουν μια άποψη δεν ανοίγουν κανένα βιβλίο καμιά έκθεση, ένα σχόλιο σε blog, κάτι τέλος πάντων! Ειδικά που στις μέρες μας που τα περισσότερα είναι διαθέσιμα στο διαδίκτυο. Φαίνεται ότι ο κ. Χρυσοχοϊδης άνοιξε σχολή μη διαβάσματος. Όταν όμως οι αποφάσεις που λαμβάνονται αγνοούν τα στοιχειώδη ακόμη και τους ορισμούς τότε υπάρχει πρόβλημα.

Ο ποιος γνωστός οργανισμός που ασχολείται με την ανταγωνιστικότητα των οικονομιών είναι το World Economic Forum το οποίo εκδίδει κάθε χρόνο την έκθεση για την ανταγωνιστικότητα. Στην φετινή έκθεση, που μπορείτε να την βρείτε στην διεύθυνση: http://reports.weforum.org/global-competitiveness-2011-2012/ , και στην σελίδα 4 αναφέρει : We define competitiveness as the set of institutions, policies, and factors that determine the level of productivity of a country.

Χωρίς σχόλιο, για ότι ακούγεται στην Ελλάδα και στη Ευρώπη τον τελευταίο καιρό.

Ας δούμε λοιπόν ποιους δείκτες χρησιμοποιεί το WEF  για να κατατάξει τις χώρες ως προς την ικανότητα τους να βελτιώνουν την παραγωγικότητα.

Στον πρώτο πίνακα παρουσιάζονται οι δείκτες χωρισμένοι σε τρεις κατηγορίες: τα βασικά προαπαιτούμενα (basic requirements) περιλαμβάνουν δείκτες που αφορούν την ποιότητα των θεσμών, τις υποδομές, το μακροοικονομικό περιβάλλον την υγεία και την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Στην δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνονται δείκτες που αυξάνουν την αποτελεσματικότητα της οικονομίας (efficiency enhancers) όπως τριτοβάθμια εκπαίδευση και κατάρτιση, αποτελεσματική λειτουργία των αγορών προϊόντος, εργασίας, και πίστεως,  τεχνολογική ετοιμότητα. τέλος η τρίτη κατηγορία δεικτών αφορά την καινοτομία και την δυνατότητα των επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα να εισάγουν εξελιγμένες μορφές οργάνωσης και διοίκησης (business sophistication).

Index	Rank (out of 142)	Score 0-7
GCI 2011-2012	90	3.9
GCI 2010-2011 (out of 139)	83	4.0
GCI 2009-2010 (out of 133)	71	4.0
Basic Requirements (20%)	80	4.4.
Institutions	96	3.5
Infrastructure	45	4.5
Macroeconomic Environment	140	3.3
Health and Primary education	37	6.1
Efficiency Enhancers (50%)	66	4.1
Higher education and training	46	4.7
Goods market efficiency	107	3.8
Labor market efficiency	126	3.6
Financial Market efficiency	110	3.5
Technological readiness	47	4.2
Market size	42	4.4
Innovation and sophistication factors	81	3.4
Business Sophistication	77	3.8
Innovation	88	3.0

Γιατί λοιπόν συνδέθηκε το μισθολογικό κόστος με την «ανταγωνιστικότητα» που είναι τελικά παραγωγικότητα; Όταν μάλιστα το 2011 οι εξαγωγές αυξήθηκαν κατά 10% ( χωρίς τα πετρελαιοειδή);  Να ψάξουμε μήπως στον χρηματοπιστωτικό τομέα;

Εάν τώρα θα ήθελε κάποιος να συνδέσει την αμοιβή της εργασίας με την παραγωγικότητα (με σχέση αιτιότητας από την αμοιβή προς την παραγωγικότητα ) τότε, εξ όσων γνωρίζω, υπάρχει μόνο η  θεωρία του wage efficiency που τα συνδέει με αυτήν την φορά της αιτιότητας, καθώς στην νεοκλασική θεωρία η σχέση αιτιότητας είναι αντίστροφη. Η θεωρία του wage efficiency  υποστηρίζει ότι η παραγωγικότητα της εργασίας αυξάνει όταν αυξάνει η αμοιβή της εργασίας.

Συνεπώς, επειδή:  

·      οι εκθέσεις χρησιμοποιούν  τον όρο ανταγωνιστικότητα για να ορίσουν τους παράγοντες που βελτιώνουν την παραγωγικότητα μιας οικονομίας,

·      η θεωρία μας λέει ότι η σχέση αιτιότητας έχει φορά από την παραγωγικότητα προς την αμοιβή και τέλος

·      μια θεωρία που παρουσιάζει την σχέση αιτιότητας και με φορά από την αμοιβή προς την παραγωγικότητα δέχεται την σχέση αυτή με θετικό πρόσημο,

Τότε, μάλλον πολύς κόσμος δεν διαβάζει και όχι μόνο ο κ. Χρυσοχοϊδης. Καλό διάβασμα σε όλους μας.

Εμπρός, να σκοτώσουμε τον Αχιλλέα!

Για να πέσει η Τροία χρειάστηκε να πεθάνει ο Αχιλλέας με τον γνωστό τρόπο, το βέλος τον βρήκε στην «αχίλλειο πτέρνα». Μέχρι τότε οι Αχαιοί προσπαθούσαν να πάρουν την Τροία με την παλικαριά και την δύναμη. Με τον θάνατο του πρωτοπαλίκαρου αναδύεται ως ηγετική μορφή ο Οδυσσέας, το μυαλό. Το μυαλό πήρε την Τροία και όχι η  δύναμη. Σύμφωνα με τον Όμηρο πάντα.

Μιλώντας τις προάλλες με έναν δημοσιογράφο της διασποράς, μου είπε ότι το τωρινό πολιτικό σύστημα είναι η «αχίλλειος πτέρνα» της χώρας. Εάν είναι αληθές αυτό που είπε ο δημοσιογράφος, τότε αυτό που κυριαρχούσε στην χώρα, που χαρακτήριζε τον Έλληνα μέχρι σήμερα ήταν η αυθαιρεσία της δύναμης, η μαγκιά, η αλαζονεία, η ύβρης.

Ήλθε λοιπόν ή ώρα να σκοτώσουμε αυτόν  τον Έλληνα, αυτόν τον Αχιλλέα, για να απελευθερωθεί η χώρα. Και αυτός ο θάνατος που περνά μέσα από τον θάνατο του τωρινού πολιτικού συστήματος ( την αχίλλειο πτέρνα) είναι αυτός που θα φέρει ξανά στην επιφάνεια το μυαλό και την δημιουργικότητα των Ελλήνων, τον Οδυσσέα, με τα οποία θα καταλάβουν ξανά την Τροία, δηλαδή, θα ξανακάνουν την Ελλάδα περιφανή και αξιοζήλευτη.