Η Ελλάδα, ευρισκόμενη για τα επόμενα χρόνια υπό καθεστώς επιτήρησης όσον αφορά την άσκηση της μακροοικονομικής πολιτική και ειδικά την διαχείριση των δημοσιονομικών της, δεν θα έχει κανένα βαθμό ελευθερίας για να διαφοροποιηθεί από τα συμφωνημένα. Έστω και ένα υπάρξει μια μικρή διαπραγμάτευση, ας υποθέσουμε επιτυχημένη, τόσο από την τρέχουσα κυβέρνηση όσο και από την επόμενη που θα προκύψει από τις εκλογές, οι διαφοροποιήσεις, θεωρώ ότι θα είναι πολύ μικρές ως ελάχιστες. Θεωρώ λοιπόν χαμένο χρόνο και χαμένη ενέργεια να ασχοληθεί η τρέχουσα και η επομένη κυβέρνηση τουλάχιστον για την επόμενη πενταετία με σχεδιασμούς μακροοικονομικού περιβάλλοντος και να ακολουθήσει σε αυτόν το τομέα τις οδηγίες του «εγχειριδίου χρήσης» .
Όμως, πρέπει να ξεκινήσει άμεσα ο σχεδιασμός μιας νέας βιομηχανικής πολιτικής που θα στοχεύει στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Μεγάλο μέρος της βιομηχανικής πολιτικής δεν έχει δημοσιονομικό κόστος και συνεπώς μπορεί να εφαρμοστεί άμεσα.
Στο πλαίσιο αυτής της βιομηχανικής πολιτικής θα πρέπει να απαντηθεί το βασικό στρατηγικό ερώτημα για την παραγωγής της χώρας: Ποια θα είναι η θέση της Ελληνικής παραγωγής στον διαμορφούμενο παγκόσμιο καταμερισμό της εργασίας;
Με άλλα λόγια, ποια θα είναι τα προϊόντα και υπηρεσίες που πρέπει να παράγει η χώρα ώστε να εξασφαλίσει ξάναν την διαρκή, πραγματική όμως αυτή την φορά, βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων.
Αφού απαντηθεί αυτό το στρατηγικό ερώτημα θα πρέπει να σχεδιασθούν οι επιμέρους πολιτικές όπως η τεχνολογική, τουριστική, αγροτική, εκπαιδευτική, κ.α. που θα βοηθήσουν στην επίτευξη αυτών των στρατηγικών στόχων. Με βάση αυτές τις επί μέρους πολιτικές πρέπει να σχεδιασθούν τα προγράμματα της ΕΕ για την χώρα μας ώστε να έχουν το μεγαλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Πιστεύω ότι η Ελλάδα άμεσα πρέπει να σταματήσει την συζήτηση που έχει επικρατήσει στην χώρα τα τελευταία δύο χρόνια. Επιτέλους, ας καθίσουμε ως κοινωνία, με πρωτοβουλία της κυβέρνησης και με την βοήθεια όλης της ακαδημαϊκής κοινότητας, να σχεδιάσουμε το μέλλον της χώρας. Η ραγδαία αύξηση της ανεργίας και ειδικά των νέων και η αυξανόμενη νεανική μετανάστευση απαιτούν άμεση δράση με σοβαρότητα και σχεδιασμό.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριε καθηγητά,ο σχεδιασμός μιας νέας βιομηχανικής πολιτικής όντως μπορεί να είναι μια σωστή κίνηση για τη χώρα,παρ'όλα αυτά όμως δεν παύει να είναι και μη υλοποιήσιμη.Το πρόβλημα (εμπόδιο) που αντιμετωπίζουμε κρύβει μεγάλες προκλήσεις σε αυτόν που θα προσπαθήσει να το λύσει και η λύση του απαιτεί αλλαγή νοοτροπίας ολόκληρης της κοινωνίας.Το πρόβλημα αυτό δεν είναι άλλο από την γραφειοκρατία.Πριν μερικούς μήνες είχα διαβάσει ένα άρθρο σχετικά με κάποιους έλληνες που είχαν επενδύσει σε κάποιο μικρό κράτος κατασκευάζοντας μικρό αεροδρόμιο,αποβάθρα και ένα εμπορικό κέντρο.Προκειμένου το εγχείρημα αυτό να επιτευχθεί χρειάστηκαν τέσσερις υπογραφές.Στη χώρα μας για ένα πολύ μικρότερης κλίμακας εγχείρημα χρειάστηκαν μέχρι εκείνη τη στιγμή πάνω από δύο χιλιάδες υπογραφές...Τα νούμερα λοιπόν μιλούν από μόνα τους.Για το λόγο αυτό θεωρώ πως παράλληλα με το σχεδιασμό της βιομηχανικής πολιτικής,αν όχι προγενέστερα,θα πρέπει να ξεκινήσει ένα πρόγραμμα ριζικής αναδιάρθρωσης του δημοσίου ώστε να εξαλειφθεί η υπέρμετρη γραφειοκρατία που το στοιχειώνει.Με αυτό τον τρόπο η βιομηχανία στην Ελλάδα θα ανθίσει καθώς τα πάντα θα γίνονται με γοργούς ρυθμούς,εξάλλου ποιός δεν θέλει να επενδύσει σε μια χώρα με υγιή αγορά όπου η γραφειοκρατία είναι ελάχιστη?
ΑπάντησηΔιαγραφή