Είναι λοιπόν τόσο χάλια τα ελληνικά πανεπιστήμια;

Το Πανεπιστήμιο της Σαγκάης, στην αξιολόγηση των πανεπιστημίων που πραγματοποιεί κάθε χρόνο, κατατάσσει τα δύο μεγαλύτερα πανεπιστήμια της χώρας μέσα στα 500 καλύτερα του κόσμου. Σημειώνω ότι λειτουργούν σε ολόκληρο τον κόσμο πάνω από 12.000 πανεπιστήμια. Το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο βρίσκεται γύρω στην 200^η  θέση μαζί με πανεπιστήμια όπως το Πανεπιστήμιο του Λάνκαστερ και το Queen Mary της Βρετανίας, το Queen’s University του Καναδά, το Πολυτεχνείο του Μιλάνου, κ.α.. Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης βρίσκεται γύρω στην 300^η  θέση μαζί με πανεπιστήμια όπως το Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Βαρκελώνης, το Πανεπιστήμιο Ben Gurion του Ισραήλ, το Πανεπιστήμιο Drexel των ΗΠΑ κ.α.

Πρέπει δε να ληφθεί υπόψη ότι η αξιολόγηση είναι προσανατολισμένη προς τον χώρο των φυσικών επιστημών και των μαθηματικών και αυτό σημαίνει ότι οι κλασσικές σπουδές και οι κοινωνικές επιστήμες υποαντιπροσωπεύονται στην κατάταξη αυτή. Και τα ελληνικά πανεπιστήμια χαρακτηρίζονται από την παράδοση στον χώρο αυτών των επιστημών.

Πολλοί που συμμετέχουν στην δημόσια συζήτηση θεώρησαν την κατάταξη αυτή ως αποτυχία των ελληνικών πανεπιστημίων. Η ανοησία όμως μάλλον έχει αναχθεί σε εθνικό σπορ τον τελευταίο καιρό. Διότι είναι ανοησία το να θεωρείται αποτυχία η ισοβαθμία με πανεπιστήμια εγνωσμένου κύρους. Εάν δε εξετάσουμε και την πορεία τους από το 2003, οπότε ξεκίνησε η αξιολόγηση, μέχρι σήμερα θα διαπιστώσουμε ότι βελτιώνουν συνεχώς την θέση τους.

Πως λοιπόν κατάφεραν τα δύο μεγαλύτερα ελληνικά πανεπιστήμια να βρίσκονται στην ίδια κατηγορία με εγνωσμένης αξίας ξένα πανεπιστήμια όταν το ελληνικό πανεπιστήμιο βρίσκεται σε κατάσταση πολιορκίας τα τελευταία χρόνια. Όταν υφίστανται τον ασφυκτικό κλοιό που έχουν επιβάλλει οι κομματικοί στρατοί των κομμάτων, που τώρα λοιδορούν τον ελληνικό πανεπιστήμιο! Κομματικοί στρατοί που, σε ορισμένες περιπτώσεις, σε συνεργασία με την «νύχτα», έχουν μετατρέψει το ελληνικό πανεπιστήμιο σε άντρο ανομίας που εμποδίζει την οποιαδήποτε πρωτοβουλία αναπτύσσει η πανεπιστημιακή κοινότητα για να ξεφύγει από την μιζέρια και να συναγωνιστεί επί ίσοις όροις τα υπόλοιπα πανεπιστήμια του κόσμου.

Και όμως, το ελληνικό πανεπιστήμιο σε πείσμα όλων αυτών αντέχει και αντιστέκεται. Οι Έλληνες πανεπιστημιακοί πραγματοποιούν την έρευνά τους, συνήθως μέσα σε αντίξοες συνθήκες (με εφορμήσεις τραμπούκων σε εργαστήρια, με κλοπές και καταστροφές οργάνων και Η/Υ, με καταστροφή πειραμάτων μηνών ή και χρόνων) και απολαμβάνουν διεθνούς αναγνώρισης. Αυτό προκύπτει και από την αξιολόγηση της Σαγκάης. Η ποιότητα των σπουδών των ελληνικών πανεπιστημίων αναγνωρίζεται διεθνώς, καθώς από την μια μεριά οι απόφοιτοι γίνονται δεκτοί για συνέχιση σε μεταπτυχιακό επίπεδο από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, ενώ τα τελευταία χρόνια, απόφοιτοι ιατρικής, πολυτεχνείου και φυσικών επιστημών δέχονται προσκλήσεις να εργαστούν σε νοσοκομεία και επιχειρήσεις των πλέον αναπτυγμένων χώρων της Ευρώπης.

Τι χρειάζεται το ελληνικό πανεπιστήμιο για να βελτιώσει την θέση του στον παγκόσμιο χάρτη της ανώτατης εκπαίδευσης; Πάντως όχι πολιτικές βασισμένες σε ιδεοληψίες και αποτυχημένες συνταγές άλλων χωρών, που πλέον τις εγκαταλείπουν. Ένα μόνο χρειάζεται. Να αποσύρουν τα κόμματα του κομματικούς εγκάθετους από όλες τις πανεπιστημιακές διαδικασίες, να μας αφήσουν να αναπνεύσουμε και οι πανεπιστημιακοί ξέρουν καλύτερα από τον καθένα σε αυτή την χώρα τι πρέπει να κάνουν για να βελτιώσουν το πανεπιστήμιο προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας.